चोटले बदलेको अशोकको बाटो

१८ भदौ, काठमाडौं । कागेश्वरी मनोहरा-२ आलापोटका ३८ वर्षीय अशोक खड्का सुरुमा फुटबल खेल्थे । नेपालका लागि फुटबलमा सर्वाधिक अन्तर्राष्ट्रिय गोल गर्नेमध्ये एक निराजन रायमाझी र उनले सानोमा संगै फुटबल खेलेका थिए ।

तर उनलाई तेक्वान्दोको ड्रेसले लोभ्यायो । अरुले तेक्वान्दोको ड्रेस लगाएको देखेर त्यही ड्रेसमा खेल्ने इच्छा जाग्यो । व्यक्तिगत खेल भएकोले पनि तेक्वान्दो रोजेको उनी बताउँछन् ।

‘दुई पटक साग खेलिसकेको कुमार मानन्धरसँग फाइनल थियो । जुनै धेरै प्रतिस्पर्धात्मक भयो । धेरैले म नयाँ आएको खेलाडी यसले केही गर्छ भन्ने सोच पनि थियो । तर अन्तिममा पेनाल्टीका कारण म पराजित भएँ’,  उनले त्यो खेल सम्झिए ।

उनले २००२ मा कोरियन एम्बासडर प्रतियोगितामा स्वर्ण जितेका थिए ।

पूरा भएन साग खेल्ने लक्ष्य

अशोकले सुरुदेखि देखेको सपना थियो नेपालका लागि ठूलो अन्तर्राष्ट्रिय प्रतियोगिता खेल्ने र पदक जित्ने ।

राष्ट्रियस्तरमा उमेर समूहदेखि सिनियर स्तरसम्म खेलिसकेपछि अब उनको नजर सागतिर थियो । तर उनले नसोचेको घटना भयो जसले उनलाई सागमा होइन अस्पतालमा पुर्‍यायो ।

सन् २००६ मा श्रीलंकामा भएको दशौं सागको लागि अशोकले पहिलो र दोस्रो चरणको छनोट जिते । अशोकसहित कुमार मानन्धर र सुरेन्द्र शाहीबीच अन्तिम छनोट भइरहेको थियो । तर अन्तिम चरणमा भने उनी घाइते भए ।

‘अन्तिम छनोटमा सुरेन्द्र शाहीसँग ठोक्किएर खुट्टा भाँचिएपछि म अस्पतालको  बेडमा पुगेँ, साथीहरूले साग खेल्नुभयो’, अशोक ती दिन सम्झिँदा भावुक हुन्छन्,  ‘अन्तिम क्षणमा घाइते हुँदा नेपालका लागि साग खेल्ने र पदक जित्ने सपना पूरा हुन सकेन । निकै नरमाइलो लागेको थियो ।’

साग खेल्ने सपना बनाएका उनी अस्पतालमा केही दिन बसेर घर फर्किए । घाइते भए पनि उनले हिम्मत हारेका थिएनन् र फेरि खेल्छु भन्ने लक्ष्य राखेका थिए । केही समय आराम गरेपछि उनले आफ्नो तौल समूहमा फेरि खेले अनि पहिलो पनि भए ।

खेलाडी हुँदा पूरा गर्न सकेको सपना अब प्रशिक्षक बनेर अरु खेलाडीमार्फत पूरा गर्ने उनको लक्ष्य छ ।  ‘खेलेर त ओलम्पिक पुग्न नसक्ने भएँ । त्यसपछि मैंले त्यो सपना किन अरु खेलाडीबाट पूरा नगर्ने भनेर मुलपानी डोजाङलाई नेपलिज तेक्वान्दो एकेडेमी बनाएँ । अब एकेडेमीबाट राम्रो खेलाडीहरु उत्पादन गरे र उनीहरुलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरसम्म पुर्‍याउने लक्ष्य छ’, छैटौं डान प्राप्त तेक्वान्दोका ग्राण्ड मास्टर उनी भन्छन् ।

उनले एकेडेमीबाट खेलाडी उत्पादन गर्ने, आफ्नो खेलाडीलाई ओलम्पिकमा पुर्‍याउने लक्ष्य पनि राखेका छन् । ‘राज्यले के गर्‍यो भन्दा पनि आफूले राज्यलाई के दिन सकिन्छ भन्ने उदेश्यका साथ राम्रो खेलाडी उत्पादन गर्न भनेर लाग्नेछौं । तेक्वान्दोमा व्यक्तिगत गेम भएकोले थोरै खेलाडी राखेर तयार पारेपनि धेरै पदक ल्याउन सकिन्छ । खेलाडीबाट गोल्ड मेडल ल्याउने सपना छ’, उनी भन्छन् ।

Reference :  https://www.onlinekhabar.com